Myntráð án myntar- leiðin inn í evruna?

Hér er merkileg grein frá 2006 sem ber sama heiti og þessi færsla.

Ég hélt að það hefði legið fyrir endurskoðun á peningamálastefnunni.Hvers vegna gefum við ekki svona aðferðum gaum í stað þess að láta IMF reyna að endurreisa fyrra kerfi með ærnum tilkostnaði og gríðarlegri áhættu?

Þrjár hrollvekjur

Loks þegar maður hélt að refsing vegna erfðasyndarinnar væri senn á enda eftir ótrúlegt og óborganlegt ferðalag síðustu ára hér í undralandi þá tekur við þríþáttungurinn;

1) Undirritun ríkisábyrgðar á iceslave - við borgum ofurskuldir óreiðumanna

2) Endurreisnarplan AGS og ríkissjórnarinnar - lán lækna skuldir

3) Aðild að miðstýringar- og tollmúrabandalagi evrópu - öllu er fórnandi fyrir evruna

Ég hef greinilega fæðst syndugri en ég gerði mér grein fyrir. Sennilega ber að fagna því að ríkistjórnin hefur ekkert plan B - því lengi getur vont versnað - þó erfitt sé að sjá fyrir sér eitthvað verra en þessa þrenningu hér að ofan.

Kúba norðursins?

Gott veður, senjorítur, sankría og vindlar undir pálmatré!

Hvað er hægt að biðja um meira?

Getum staðið við Icesave

Ábyrg og siðferðislega rétt stefna ríkisstjórnarinnar

Að loka 180 milljarða fjárlagagati á þremur árum í kreppu mun ekki takast nema brjóta allt og bramla. Eini hugsanlegi vaxtarbroddurinn í atvinnulífinu er nýsköpun og aukinn útflutningur - hlutir sem tekur langan tíma að byggja upp við þokkaleg skilyrði. Ekkert er í pípunum sem getur mögulega vegið á móti þessum niðurskurði hjá ríkinu. Þessvegna munu tekjur þess falla samhliða því sem skorið er niður. Þetta mun valda enn verri og dýpri kreppu og hefur jafnvel burði til að leggja samfélagið í rúst þegar atvinnuleysið fer yfir 20%- eftir stendur síðan ríkissjóður með viðvarandi hallarekstur.

Auknar erlendar lántökur frá IMF og vinaþjóðum munu að mestu fjármagna fjárflótta úr landi ef marka má reynsluna. (AGS hefur þegar lýst þessu undir rós - fyrir þá sem vilja skilja málið) Og keyra ísland enn dýpra í óviðráðanlegt erlent skuldafenið sem er ærið fyrir. Eftir að hafa undirritað iceslave og tekið aukin lán verður Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn húsbóndi hér yfir öllu sem of seint er að losna við og sæta verður öllum afarkostum sem hann setur. T.d að brytja niður heilbrigðis- og velferðarkerfið. Bretar fá síðan aðgöngumiða í bitastæðar eignir gegnum ríkisábyrgð á iceslave.

Það sem fólk ruglast á er að hér hefur verið hægt að skapa hagvöxt um langt árabil með sí-auknum erlendum lántökum. Nú er það ekki hægt, þvert á móti verður að snúa taflinu við með því að minnka erlendar skuldir - atvinnustigið í landinu er með öllu óþekkt við þær aðstæður en auðvelt að sjá fyrir sér að það verður ekki glæsilegt þegar innflutning þarf að skera niður við trog. Allt í kringum okkur riðar peningakerfi heimsins á brún hyldýpis, hagvaxtarmódel vesturlanda er á gjörgæsludeildinni og það sér hvergi fyrir endan á þessu. Við þessar aðstæður er vöxtur út úr vandanum fjarlæg tálsýn. Enda þarf engan smáræðis vöxt til að breyta nokkru um stöðuna.

Inn í þennan efnahags-fellibyl ætlar íslenska ríkisstjórnin að teyma þjóðina með snöru um hálsinn og grjóthnullunga í báðum skóm. Fylgjandi stefnu sem hefur aldrei virkað, stefnu sem engin önnur þjóð ætlar að fylgja inn í kreppuna.

Þetta finnst þeim vera ábyrgt og siðferðislega rétt. 

Leita verður nýrra leiða

Strax eftir bankahrunið hófust upp raddir að við þyrftum aðstoð erlendis frá - það var ekki gert nema í mýflugumynd ef frá er talinn Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn. Það verður að segjast eins og er að sú sending brást vonum - sjóðurinn hefur ekkert breyst og hagfræði hans ekkert lagast. Vesalings vinstri velferðarstjórnin þarf nú að gerast dósaopnari sjóðsins og skera upp hagkerfið eftir hans forskrift og gjörónýtri hagfræði.

Það virðist vera að framganga íslenskra viðskipta- og stjórnmálamanna í evrópu hafi skilað því að vinaríki okkar þar treysta sér ekki til að veita okkur aðstoð, tala okkar máli. Það er eitthvað mjög mikið að í öllum þessum samskiptum sem líkja má við stríðsátök fremur en samskipti siðaðra þjóða. Það breyttist ekkert við að skipta um ríkisstjórn eða yfirlýsingar um aðildarumsókn að evrópusambandinu.  Kannski sjá þessi ríki lofbóluhugmyndir okkar um flýti- og undanþáguinngöngu inn í ESB sem beint framhald af útrásarruglinu og hentistefnu kringum setningu neyðarlaganna eftir bankahrunið.Sjálf horfum við með andúð til evrópuþjóða og skiljum varla upp eða niður í þeirri hörku sem okkur er sýnd. Tugir bloggfærslna á dag fjalla um evrópuríkin af mikilli tortryggni og margir þykjast sjá að þau ásælist auðlindir okkar og vinni beinlínis að því að koma þeim undir sig.

Til viðbótar þessu öllu saman er íslenskt samfélag að losna á límingunum sakir tortryggni og reiði auk hefðbundinna víglína í afstöðu ESB, kvótamála, ríkisrekstrar os. frv sem blómstra sem aldrei fyrr. Framundan er síðan réttarfarsdrama sem mun að öllum líkindum jarða Baugsmálið að öllu umfangi til viðbótar við dýpkandi kreppu.

Mig langar að benda á hreint frábæra bloggfærslu Hans Haraldssonar; Álit og innistæða  sem súmmar vel upp stöðuna í icesave málinu. Mæli með að fólk lesi hana tvisvar enda finnst mér Hans finna þarna hreinan tón í öllu skvaldrinu.

Eftir öllu þau ósköp sem yfir okkur hafa dunið sitja íslensk stjórnvöld eftir í allt of stórum frakka. Við erum líklega með svipað stjórnsýslulegt flækjustig og milljónaþjóðirnar. Að fá síðan hlutfallslega stærsta bankahrun mannkynsögunnar í hausinn + milliríkjadeilur + kreppu og allt sem þessu fylgir er kerfinu og okkur algerlega ofviða - hvort sem okkur líkar það betur eða verr.

Að borga ekki og skella hurðum er augljóslega ekki valkostur í icesave málinu. Að undirgangast þessar skuldbindingar upp á von og óvon er jafn vonlaust. Aðildarumsókn að evrópusambandinu eins og málum er komið er útópía að mínu mati. Bæði vegna undanfarinna samskipta við það, en ekki síður vegna þess að þjóðin er klofin í herðar niður í afstöðunni til sambandsins. Fyrir utan að þangað eigum við ekkert erindi.

Nú þurfa íslensk gáfnaljós að leggja haus í bleyti og finna lausnir. Eins og Hans bendir á er fyrsta stig málsins að viðurkenna vandann. Það er spurning hvort að þriðji aðili geti komið að málinu og veitt okkur aðstoð og jafnað mál milli okkar og evrópuríkjanna. Ætli það væri möguleiki að leita í smiðju hins nýja forseta bandaríkjanna um aðstoð - n.b ekki beilát, eða skjól til að geta sent evrópu fingurinn. Diplómatískan stuðning allavega og milligöngu í samningum. Eða brutum við allar brýr að baki okkur gagnvart bandaríkjunum í herstöðvarmálinu?

Í öllu falli lítur núverandi átakasvæði - innanlands sem utan - ekki gæfulega út. 

 

Visa-rað umsátrið

Ég þreytist seint á því að blogga um iceslave málið. Umsátrið sem ríkisstjórnin er í felst í þeirri hugmynd að eina leiðin út úr gjaldþroti þjóðarinnar sé - enn meiri erlend lán!

Verði ríkisábyrgð á iceslave ekki samþykkt á alþingi lokast fyrir áframhald á visa-rað ferðalagi Íslands gegnum hagsöguna. Yfir því eru háskólaprófessorar flaumósa og líkja ástandinu við Norður Kóreu eða Kúbu. Þeir vilja því meira Las Vegas enda frestur á illu bestur. Skítt með það þó að það leysi nákvæmlega ekkert.

Til gamans þá er google ávallt vinur í raun og ríkisstjórnin ætti að nota leitarvélina meira. T.d skilar leit að frasanum; "borrow your way to prosperity" 61.000 niðurstöðum. Samróma álit greina virðist vera að þetta sé bara ekki hægt. Steingrímur, Ögmundur!?

Umsátur um Ísland

1984 eða bara draumur blýantsnagara?

Hryðjuverkastríðið skilar líklega meiri terror og viðbjóði en hryðjuverkin sjálf. Fingraför í vegabréf eru skilgetið afkvæmi þess. Eftirlitsmyndavélar á flest götuhorn líka; yfirvöld með nefið ofan í hvers manns koppi.  Það er ekki gott að segja hvort að hér er á ferðinni meðvitað ferðalag eða hvort að þetta sé gróður hræsluáróðurs og bölsýnisfréttamennsku sem birtist svona með aðgerðum stjórnlyndra bjúrókrata sem telja að reglur, boð og bönn leysi öll heimsins mein.

Gagnvart hinum almenna borgara færast fjötrarnir sífellt nær og nær. Röksemdir um öryggi og nauðsyn þess að hafa hendur í hári lögbrjóta virka eins og ísbrjótur enda á þetta ekki að bitna neitt á þeim sem "hafa ekkert að fela".  Hvar þetta ferðalag endar er ekki gott að segja, en verði þessari þróun ekki andæft kröftuglega endar hún inni á heimilum og hvar sem vera skal þar til ekkert er eftir sem heitir persónuleg friðhelgi eða einstaklinsfrelsi. Hinn almenni borgari færist sífellt nær því að vera hlekkur í færibandinu, stimplaður, skuldsettur og skattpíndur frá vöggu til grafar.  Það er fyrir löngu síðan búið að skrifa bókina og gera myndina líka.

Sorgleg þróun.

 

Fingraför í vegabréf

Þegar þunglyndi leggst á stjórnvöld - ráðleggingar frá sérfræðingi

Ég kannast persónulega við þunglyndi. Það er mjög hvimleitt ástand sem getur t.d leitt af sér óbærilega sjálfsvorkun og sektarkennd samhliða almennu þróttleysi sem rænir mann kröftum til sjálfsbjargar. Þessi sjúkdómur tekur á sig form frá minniháttar kláða yfir í að verða banvænn í bókstaflegri merkingu - og allt þar á milli. Það er betra að fara varlega ef hann gerir vart við sig.

Ég er ekki frá því að eitthvað í þessum dúr sé lagst yfir íslensk stjórnvöld, fylgismenn þeirra og jafnvel hluta þjóðarinnar. Þorvaldur Gylfason ritar t.d grein í fréttablaðið í dag og fjallar um siðferðishlið iceslave málsins og kemst að því að gott siðferði felist í að við berum ábyrgð á klabbinu gagnvart bretum vegna mistaka stjórnvalda. Í þessari umfjöllun Þorvaldar liggur þjóðin sjálf óbætt hjá garði. Að lágmarki sá hluti hennar sem sakir ungs aldurs hefur aldrei haft neitt að segja um stjórnarfar landsins. Óstjórn og fjárglæfrar síðustu ára bitnuðu síðan ekki bara á bretum, hér heima eru mörg fórnarlömb sem nú eiga að axla samvisku stjórnvalda í formi erlendra skulda m.a vegna iceslave - til viðbótar því sem bankahrunið olli.

Meðreiðarsveit stjórnvalda á bloggi, einkum Samfylkingarinnar, herjar á þá sem reyna að finna aðra fleti á málum en að kyngja iceslave vistarbandinu. Svo vondur er "okkar" málstaður að það er bókstaflega lýðskrum að fjalla um dómstólaleiðir, eða að fella iceslave ábyrgðina á alþingi. Hinir réttlátu útlendingar sem "við" höfum farið svo illa með munu örugglega hætta að gera okkur þann greiða að kaupa gagnslaust vörudraslið sem við framleiðum og skella öllum alþjóðlegum hurðum á nefið á okkur ef við dirfumst til að bera spillta hönd fyrir höfuð í málinu. EES samningurinn er einhliða góðgerðastarfsemi gagnvart Íslandi sem fýkur út í loftið ef við verðum ekki þæg, stillt og góð. Hugtök eins og fullveldi og sjálfstæði eru orðin að skammaryrðum og þeir sem með þau fara þjakaðir af þjóðrembu.

Margt í meðförum iceslave málsins bendir til að stjórnvöldum líði svipað þegar þau eiga í samskiptum við erlenda kollega sína. Sama gildir um alþjóðagjaldeyrissjóðinn.  Engu er líkara en að að janteloven hafi skotið rótum í hausum stjórnvalda og embættismanna sem fyrir bragðið trúa þau því að kyrkingaraðferðir sjóðsins og meira af meðalinu sem kom okkur í þessa stöðu - erlendar skuldir - séu eina mögulega lausn vandans.

Ef einhver regla er til í samskiptum ríkja þá er hún sú að hver er sjálfum sér næstur. Þetta er löngu komið út í píslarvætti og á sér samsvörun í þunglyndi. Þetta rugl getur ekki gengið lengur, hér þarf lækni á svæðið.

 

Stöðugleikasáttmáli ?

Það er enginn stöðugleiki í landi þar sem heimili og atvinnulíf eru að drepast úr skuldum. Læknirinn er geðveikur (IMF) og telur lausnina felast í að taka sjúklingnum blóð. Háir vextir og verðtrygging auka enn á ósjálfbært ójafnvægið sem er að ganga frá hagkerfinu með því að færa enn fjármuni frá skuldurum til lánadrottna. Fyrir utan að auka verðbólgu og grafa enn undan traustinu á krónunni.

Skera á niður atvinnustarfsemi með því að reyna að loka fjárlagagati ríkissjóðs sem engin leið er að loka í kreppu sem þessari hér. Tekjur ríkisins munu falla jafn hratt og niðurskurðarhnífurinn sker og gatið ekkert minnka. Ástæðan er einföld - einkageirinn er lamaður vegna skulda.  Framkvæmdir innanlands sem kosta lítið í gjaldeyri leggjast af og við sjálf hættum að starfa hvert fyrir annað því að við höfum ekki efni á því! Vitlausara verður það ekki.

Undir þessa hrollvekju selja íslensk stjórnvöld sig til þess að komast í erlent lánsfé undir afarkostum. Lánsfé sem búið er að lýsa yfir af hálfu AGS að verði notað til að borga með spákaupmönnum þeim sem veðjuðu á okurvexti seðlabankans á liðnum árum og þurfa nú nauðsynlega að flytja fjármuni sína úr landi. Æpandi nýfrjálshyggju sérfræðingar sjá ekkert athugavert við þetta því svo illa er þeim við gjaldeyrishöftin. Skítt með það þó að níðþungum erlendum skuldum verði enn bætt á hagkerfið sem er í greiðsluþroti gagnvart útlöndum nú þegar. Þetta halda menn að auki lánshæfið!

Við íslendingar höfum enn sjálfstæðan gjaldmiðil og eigum að nýta okkur full yfirráð yfir honum til að hjálpa okkur, en ekki til að fremja með honum sjálfviljugir efnahagslegt harakiri. Meðan versta kreppan herjar eigum við að fjármagna hallarekstur ríkissins með peningaprentun. Sú verðbólga sem af því hlýst verður að sjálfsögðu ekki þægileg, en mun viðráðanlegri í alla staði en þær hörmungar sem AGS og ríkisstjórnin ætla að kalla yfir okkur.

Þessari kreppu má að öllum líkindum afgreiða á 3 árum með því að ráðast í alvöru aðgerðir. Til þess verður að senda AGS heim, flytja allar skuldbindingar yfir í óverðtryggðar krónur, afskrifa skuldir í stórum stíl, hafna frekari erlendum lántökum, síðan er smekksatriði hvort aflétta beri gjaldeyrishöftunum í einu skoti, eða fara aðrar leiðir. Áherslan á að vera þannig að þeir sem vilja flytja fé úr landi geri það á markaðsforsendum á móti okkar útflytjendum sem selja þeim gjaldeyrinn.

Þeir sem vilja alls ekki þessa aðferð vegna eigin hagsmuna eru á villigötum. þeir munu ekkert hafa út úr þeirri vegferð sem hér er hafin undir AGS og mun valda langvinnu kreppuástandi og jafnvel þjóðargjaldþroti. Íslenskur verðbólguótti og endalaus undanlátssemi við fjármagnseigendur og "endurreisn" á þeirra forsendum mun leggja hér allt í rúst - þá líka.

Hver lokaði í raun og veru á dómstólaleið Icesave málsins - og hvers vegna?

Voru það fulltrúar evrópuríkjanna eins og Ingibjörg segir í dv. í dag?

 "Til að taka af öll tvímæli, þá var það afstaða viðsemjenda okkar innan Evrópusambandsins, að dómstólaleiðin kæmi ekki til greina varðandi Icesave-innistæðurnar. Þetta var afdráttarlaus afstaða þeirra andspænis þeim rökum íslenskra stjórnvalda að tilskipun ESB um innistæðutryggingar miðaðist við hrun einstakra banka en ekki kerfishrun í einu landi," segir Ingibjörg Sólrún Gísladóttir fyrrverandi formaður Samfylkingarinnar og utanríkisráðherra. "Það var mikið reynt að fá þá til að fallast á dómstólaleiðina en þeim var ekki hnikað."

Eða voru það íslensk stjórnvöld sem gerðu það eins og þessi frétt FBL frá 13. nóvember 08. ber með sér?

 

Efnahagsmál Samþykkt var á reglulegum samráðsfundi fjármálaráðherra Evrópusambandsins með ráðherrum EFTA-ríkja að leysa deilur um erlendar innistæður íslensku bankanna með því að stofna fimm manna gerðardóm.

Fundur fjármálaráðherranna var haldinn í Brussel 4. nóvember. Tveimur dögum síðar sagði Ísland sig frá gerðardóminum, segir Árni Mathiesen fjármálaráðherra. Hann segir að fulltrúar ESB hafi óskað eftir því að trúnaður ríkti um gerðardóminn, og því hafi hann ekki greint frá tilvist hans. Eftir að Fréttablaðið fékk staðfestingu á efni fundarins taldi Árni rétt að skýra sín sjónarmið í málinu. Árni segir að eftir að fjármálaráðherrarnir hafi komið sér saman um gerðardóminn hafi embættismenn ESB tekið við málinu. Þeir hafi hins vegar verið algerlega andsnúnir því að niðurstaða gerðardómsins yrði bindandi, og breytt verkefninu í óformlegt lögfræði-álit. Þeir hafi að auki viljað víkka út umfjöllunarefni dómsins, og fjalla um aðgerðir íslensku ríkisstjórnarinnar í fjármálakreppunni, þar á meðal neyðarlög sem ríkisstjórnin setti. Engin leið var að sætta sig við það, segir Árni.

Að auki steytti á því að embættismennirnir sömdu þær spurningar sem gerðardómurinn átti að svara, sem Árni segir að hafi ekki tekið á málum sem stjórnvöld á Íslandi hafi talið mikilvæg. Að lokum hafi verið ljóst að íslensk stjórnvöld fengju ekki að flytja sitt mál fyrir gerðardóminum.

"Það er svekkjandi að ekki skyldi koma út úr þessu það sem til stóð. Við hefðum viljað fá lagalegan grundvöll undir þetta, en vinnubrögðin voru þannig að það var ekki hægt," segir Árni. Reynt hafi verið í tvo daga að snúa aftur til þess fyrirkomulags sem ráðherrarnir hafi ákveðið, en þegar það hafi ekki gengið hafi íslensk stjórnvöld sagt sig frá gerðardóminum. Fimm lögspekingar frá stofnunu ESB, EFTA og EES áttu að eiga sæti í hópnum, og komu fjórir þeirra saman eftir að hann var skipaður. Fimmti maðurinn vildi ekki starfa á þeim forsendum sem ESB lagði upp með, segir Árni.

Jose Manuel Barroso, forseti framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins, staðfesti í gær að Ísland gæti ekki vænst þess að fá alþjóðlega lánafyrirgreiðslu fyrr en "eftir að samkomulag hefur náðst milli Íslands og vissra aðildarríkja ESB um (…) innistæðutryggingar og vernd erlendra innistæðueigenda" í íslensku bönkunum. - bj, aa

Þetta vekur upp margar spurningar um hvað raunverulega gerðist. Þessar fullyrðingar Ingibjargar verða harla furðulegar þegar hitt er lesið. Þarna virðast t.d fjármálaráherrar evrópusambandsríkja hafa viðurkennt einhvern ágreining og viljað hann fyrir gerðardóm. Það styður að tilskipun um innistæðutryggingar sé ekki skýr.

Það mætti segja mér að fleiri fiskar lægju undir steini í þessu máli.