Það var einmitt það já.

7,3 milljarðar evra.

Hvetja þingmenn til að fella Icesave-frumvarp

FME og Landsbankinn komu í veg fyrir að icesave færi undir dótturfélög

Grein Ólafs Hannibalssonar er merkilegt innlegg í icesave málinu.

Allavega fyrir mig og hef ég þó fylgst nokkuð þokkalega með því. Samkvæmt henni stóð Fjármálaeftirlitið fast við bakið á Landsbankanum í því að hindra og hunsa tilmæli bæði breta og hollendinga að flytja þessa reikninga yfir í dótturfélög. Sem bæði ríkin lögðu til löngu fyrir hrunið - ítrekað. (sem hefði flutt alla ábyrgð af icesave yfir á þarlenda innistæðutryggingasjóði) Þetta var gert til þess að Landsbankinn gæti ráðstafað þeim fjármunum sem þarna komu inn að villd og þyrfti ekki að sæta lausafjárreglum erlendra eftirlitsaðila. Hér virðist því ekki á ferðinni hefðbundið vanhæfi eingöngu, heldur þvert á móti skipulagður leiðangur þar sem erlendir innistæðueigendur og íslenskir skattgreiðendur eru hengdir út á snúru til að reyna að bjarga Landsbankanum sem var löngu gjaldþrota í raun og veru. (eða jafnvel eitthvað enn verra eins og t.d að flytja aura á aflandseyjar??) Þetta líkist mest ránsleiðangri í baksýnisspeglunum og skal engan undra að þessar þjóðir séu ekki alveg sáttar.

Það setur hugmyndir um að við sætum fjárkúgun í svolítið sérkennilegt ljós - svo ekki sé meira sagt - ef Ólafur hefur greint málið rétt. Og um leið málstað íslenskra stjórnvalda sem er virðist vægast sagt hroðalegur í málinu.

Grein Ólafs er hér - og er skyldulesning.

Áætlun um erlenda stöðu þjóðarbúsins í dag

Hér er niðurlag rammagreinar úr nýjasta hefti peningamála  seðlabankans síðan í maí. Ágætis lesning sem gefur hugmynd um stöðuna þó að eitthvað hafi sigið á ógæfuhliðina síðan þetta var gefið út.

Áætlun um erlenda stöðu þjóðarbúsins í dag

Samkvæmt bráðabirgðatölum um stöðu erlendra lána innlendra
aðila í lok fyrsta ársfjórðungs á þessu ári, þ.e. eftir að Straumur-
Burðarás, SPRON, Sparisjóðabankinn og Baugur voru sett i greiðslu-
stöðvun eða gjaldþrotameðferð, námu skuldir innlendra aðila við
erlenda 2.500 ma.kr. eða sem nemur 175% af VLF ársins 2009 sam-
kvæmt þjóðhagsspánni. Af þessum skuldum námu erlendar skuldir
Seðlabanka, ríkissjóðs og sveitarfélaga 830 ma.kr., skuldir innláns-
stofnana sem nú eru að mestu í opinberri eigu 300 ma.kr. og skuldir
opinberra fyrirtækja um 500 ma.kr. Samtals námu skuldir þessara
aðila um 1.630 ma.kr. Erlendar skuldir einkaaðila, þ.m.t. fyrirtækja í
eigu erlendra aðila, námu 870 ma.kr. Búast má við að þessar skulda-
tölur hækki um u.þ.b. 600 ma.kr. síðar á þessu ári vegna lána sem

ríkissjóður mun taka vegna greiðslna innlánstrygginga í nokkrum
Evrópulöndum. Heildarskuld íslenskra aðila gæti þá numið um 3.100
ma.kr. eða um 220% af VLF ársins. Rétt er að geta þess að búist er
við að hægt verði að endurgreiða stóran hluta af þessu 600 ma.kr.
láni með andvirði erlendra eigna Landsbankans sem hægt verði að
selja á næstu árum. Í greinargerð sem fjármálaráðherra kynnti 17.
mars sl. er gerð grein fyrir áætlunum skilanefndar Landsbankans um
að hægt verði að fá 527 ma.kr. fyrir eignir bankans sem hægt verði
að nota til að endurgreiða þetta lán. Gangi þetta eftir verða hrein
útgjöld vegna innlánstrygginganna því 73 ma.kr.4 Eins og bent er á
í greinargerðinni eru allar slíkar áætlanir augljóslega mjög óvissar.
Á móti þessum skuldum eru erlendar eignir. Mikið af þeim
eignum sem enn eru skráðar sem erlendar eignir íslenskra aðila
eru væntanlega ekki mikils virði. Sumar aðrar eignir ættu hins
vegar að vera nokkuð tryggar og rétt skráðar, t.d. gjaldeyrisforði
Seðlabankans sem nemur 430 ma.kr. og erlendar eignir lífeyrissjóð-
anna sem nema 500 ma.kr. Þessir tveir liðir eru samtals 930 ma.kr.
Ef þessar eignir eru dregnar frá 3.100 ma.kr. skuld fæst hrein skuld
sem nemur 2.170 ma.kr. eða sem svarar rúmlega 150% af áætl-
aðri VLF ársins. Ef bætt er við eignum gömlu bankanna í Evrópu
sem verða seldar til að greiða niður lán vegna innistæðutrygginga í
þessum löndum sem nema 500 ma.kr., fæst hrein skuld sem nemur
1.670 ma.kr. eða sem svarar tæplega 120% af áætlaðri VLF ársins.
Rétt er að geta þess að hrein erlend staða þjóðarbúsins er um 300
ma.kr. eða rúmlega 20% af VLF lakari vegna eigin fjár í fyrirtækjum
á Íslandi sem eru í eigu erlendra aðila. Þetta gefur hreina erlenda
stöðu sem nemur -140% af VLF ársins.
Rétt er að líta á þessar tölur sem efri mörk skuldabyrðarinnar
því sennilegt er að hér séu einhverjar eignir vantaldar og gera má
ráð fyrir að einhverjar skuldir til viðbótar muni falla brott vegna frek-
ari gjaldþrota.
Í grunnspá þessa heftis Peningamála er gert ráð fyrir um 2%
viðskiptahalla á þessu ári en að jafnvægi verði í viðskiptum við
útlönd á því næsta. Frá og með þeim tíma fer að myndast vaxandi
afgangur á viðskiptajöfnuði. Hrein skuldabyrði mun því lækka hratt
á næstu árum. Áætlað er að skuldin hafi lækkað um 100 ma.kr. árið
2011 eða um 8% af VLF og lækki hratt eftir það. Allar slíkar áætl-
anir eru auðvitað mjög viðkvæmar fyrir þeim vaxtaforsendum sem
miðað er við.

Vona fyrir þína hönd;

- Að þú sért með góðar græjur tengdar við tölvuna og spilir þetta video af fullum krafti. Þetta er ómótstæðileg snilld sem snertir margar taugar. Söngkonan er Lea Salonga. Tregi, kraftur og fegurð lýsa þessu best að mínu mati. Hreint dásamlegt!

Aðildarumsóknin að ESB - stuðningur við krónuna

Ein helstu rök þeirra sem telja að nauðsynlegt sé að sækja tafarlaust um aðild að ESB eru að þar fengjum við stuðning Evrópska seðlabankans við krónuna. Vísað hefur verið til svokallaðs ERM II fyrirkomulags varðandi málið. Ég hef svolítið gramsað eftir útlistun á þessu og sé ekki betur en hér sé á ferðinni alger grundvallar misskilningur um hvað og til hvers ERM II er hugsað og notað.

Í vikulokum rásar 1 var viðtal við m.a Þór Saari og Lilju Mósesdóttur. Það sagði Þór að slá ætti af hugmyndir um aðild að ESB í bili. Lilja sagði aftur á móti að strax þyrfti að fara í viðræður og helst frá svar fyrir haustið um hvort að við gætum fengið stuðning við krónuna frá evrópska seðlabankanum. Ef ekki ætti að salta málið.Þetta er athyglisvert hjá Lilju því að ég geri ráð fyrir að hún viti um púlsinn í ríkisstjórninni og sé að enduróma hugmyndir hennar um haldreipið ESB. Þetta er líka í takt við innistæðulausar yfirlýsingar samfylkingarinnar fyrir síðustu kosningar.

Mér vitanlega eru engin fordæmi fyrir því að evrópski seðlabankinn takist á þetta hlutverk fyrir ríki í okkar stöðu. Þetta er talið vera á könnu IMF.  Þau ríki sem eru t.d innan ERM II bera sjálf allan herkostnað við að halda gjaldmiðlum sínum á réttu róli - með neyðarlánum frá IMF ef ekki vill betur eins og t.d Lettland.

Hugmyndir um hraðferðir og skyndilausnir varðandi aðild að ESB hafa hingað til reynst heimatilbúnar og í ætt við átrúnað á sveina þá er kenndir eru við Jólin. Það skyldi þó ekki vera að það væri í þessu máli líka?

Ég held því fram þar til annað sannara reynist. Það er ekkert svona í "boði" hjá ESB.

Stjórnvöld eru að endurtaka mistök bankanna

Íslensku bankarnir voru líklegast dauðadæmdir löngu fyrir hrunið. Sumir segja að þeir hafi verið það þegar í litlu bankakreppunni 2006. Eina spurningin var hvenær vindurinn færi úr alþjóðlegu eignabólunni og útlánatöpin færu að hlaðast upp. Líka hvenær gjaldeyrisþurrð yrði hér á landi vegna allt of hárra erlendra skulda.

Þeir gerðu allt til að verða sér úti um meiri peninga eftir að alþjóðamarkaðir lokuðust. Icesave er skilgetið afkvæmi af þeim leiðangri. Edge hjá Kaupþingi os. frv. Þegar á leið virðast stjórnendur og stórir hluthafar lagst í fáránlegar fléttur til að halda uppi verði hlutabréfa til að afstýra hjöðnun verðbólunnar hér innanlands. Líkast til ólöglegar. Með þessu háttarlagi fóru þeir úr öskunni í eldinn.

Íslensk stjórnvöld tóku þátt í leiknum með því að lofa ríkisábyrgðum á innlánsreikninga, með yfirlýsingum um að seðlabankinn styddi bankana, með því síðan að lána þeim fé os. frv. Nú sitja þau uppi með landið í kreppu og stefna á svokallaða endurreisn atvinnulífsins. Vilhjálmur Egilsson og margir fleiri hrópa á lausnir til að komast í erlent lánsfé - aðgang að erlendum fjármálamörkuðum á ný. Það er þetta sem gerir að verkum að stjórnvöld kyngja ógeðsdrykk IMF og það er þetta sem knýr þau til að berja áfram icesave samninginn. Þetta er merkilega líkt ferðalagi bankanna og hefur alla burði til að enda á sama veg. Eða eigum við að segja framhald á sama rugli?

 

 

Það leiðir af sjálfu sér að atvinnuhættir á íslandi verða ekki endurreistir óbreyttir á næstu árum. Hér var hlutfallslega allt of mikill innflutningur. Meira erlent lánsfé lagar þetta ekki.  Vandinn nú eru erlendar skuldir - Lars Christensen hagfræðingur hjá Danske Bank gagnrýndi bankana 2006 og ekkert var á hann hlustað þá. Nú segir hann að sér sýnist skuldastaða íslands vera orðin því ofviða og veltir fyrir sér hvort að íslendingar gerðu ekki best að horfast í augu við þá stöðu og semja með þeim formerkjum um hluta-niðufellingu erlendra skulda við kröfuhafa. Á sama tíma berjast stjórnvöld á hæl og hnakka að komast í meiri erlend lán til að ...?

Sighvatur Björgvinsson fetar samviskuvilligötur

Sighvatur skrifar grein sem birtist á visir.is og kallar eftir samvisku þjóðar, eða öllu fremur snýr hníf í samviskusári þjóðar.

 Samkvæmt upplýsingum viðskiptaráðherra og íslenskra bílalánafyrirtækja festu 40 þúsund Íslendingar kaup á 70 þúsund bifreiðum með því að nýta sér milligöngu íslenskra banka til þess að slá jafnvirði 115 þúsund milljóna króna lán fyrir kaupunum frá breskum, hollenskum, þýskum, japönskum og svissneskum almenningi.

Þetta er athyglisverð framsetning hjá Sighvati. Það er nefnilega ekki auðvelt að rekja slóð peninganna frá Heidi - þýskum sparifjáreiganda og yfir til Nonna í Séstvallagötu þegar hann tekur bílalán og heldur vafasamt að sýna Nonna myndir af grátandi Heidi þegar bílalánið hans er komið í klessu og hann getur ekki borgað.

Fyrir það fyrsta virðast öll þessi "erlendu" lán sem veitt voru til bíla- og íbúðarkaupa á íslandi alfarið vera í íslenskum krónum. Útborgað lánið og afborganirnar eru í þeim gjaldmiðli. Þetta vekur spurningar hvort að erlendur gjaldeyrir frá Heidi hafi yfirleitt komið við sögu. Það sem við vitum hinsvegar er að íslensku bankarnir tóku gríðarleg lán á alþjóðamörkuðum; frá erlendum bankastofnunum, sjóðum og hvað þetta nú heitir allt saman. Megnið af því fór í brask erlendis og síðan hluti þess hingað til íslands.  Auðvitað þurfti erlendan gjaldeyri til alls þessa innflutnings sem hér var umfram útflutning á liðnum árum og hann var tekinn að láni. En þegar Sighvatur keypti sér sparibrækur frá Kína í kaupfélaginu, cheerios í Nóatúni, eða bensín hjá N1 og borgaði fyrir með íslenskum krónum var hann að fremja viðlíka glæp og Nonni karlinn þegar hann var að kaupa sér bílinn með erlenda láninu. Hvorutveggja útheimti innflutning sem var fjármagnaður með erlendum lántökum. E.t.v frá Heidi ? Þetta lítur illa ekki vel út Sighvatur!

En var það Heidi sem borgaði brúsann, eða Hong-li-jung, japanskur ljósritunartæknir í barneignaleyfi hjá Toyota í Japan?

Ef Sighvatur hefði velt fyrir sér því píramíða og ponzi skím sem er alþjóðlegur fjármálamarkaður þá mundi hann skilja að þar verða peningar til fyrir ýmiskonar galdra seðlabanka og alþjóðlegra fjármálastofnana eins og hendi sé veifað. Innlagnir sparifjáreigenda í banka mynda ekki þann höfuðstól sem lánað er út af til annara leikenda á þeim markaði; eins og t.d íslensku bankanna. Fjármálaverkfræðin hefur fyrir löngu síðan yfirgefið þessar takmarkanir og nýir "peningar" til útlána verða til alveg jafn hratt og þeir hverfa núna í fjármálakreppunni og hvorki sparifé; Heidi eða Hong-li-jung koma málinu nokkurn hlut við. Alþjóða gjaldeyrismarkaðurinn veltir vöruskiptaverðmæti heimsins líklega á hverjum degi. Afleiður í alþjóða fjármálakerfinu nema tug- eða jafnvel hundruðföldum heimsviðskiptunum os. frv. Millibankalán þegar á veislunni stóð voru stjarnfræðilegar stærðargráður - Heidi vissi ekkert um það. Þessar erlendu lánastofnanir seldu síðan kröfunar í þrotabú ísl. bankanna fyrir fáeinar prósentur á alþjóðamörkuðum. Megnið af subbinu án þess að Heidi hefði nokkuð um það að segja eða yrði þess vör á sínum bankareikningi.

Það var ekki fyrr en veislan var nærri búin og íslensku bankarnir höfðu glatað lánstrausti - því að þeir höfðu svo lítinn og skrítinn seðlabanka á bak við sig - að þeir fóru að safna innlánum í evrópu. Að læknisráði matsfyrirtækja og með góðu samþykki eftirlitsstofnana. Það er þar sem Heidi og Hong-li-jung koma við sögu - eða hvað?. "Þeirra peningar" fóru e.t.v til að borga inn í skammtímaskuldahaug íslensku bankanna - og voru notuð til að auka enn útlánin eins og t.d í bretlandi - til eigna og fyrirtækjabraskara. Það er langur vegur að rekja þessa peninga til bílaláns Nonna, eða Sighvats sem keypti sér ipod í fríhöfninni út á Landsbankakortið sitt. Eða hvaða peningar voru þetta annars sem tryggðu þeirra innistæður - frá seðlabönkum viðkomandi ríkja, ríkissjóði þeirra sem lifir á veltunni af alþjóða fjármálamörkuðum?

Þetta er spurning um hvernig íslenskur almenningur ætlar að koma fram við stéttarbræður sína annars vegar á Íslandi og hins vegar í öðrum löndum. Hvernig ósköp venjulegt fólk eins og ég og þú ætlar að koma fram við ósköp venjulegt fólk eins og þig og mig. Sú er spurningin, sem íslenska þjóðin stendur nú frammi fyrir og verður að svara.

 Sighvatur getur síðan velt því fyrir sér hvernig stendur á því að þessar massívu útflutningsmaskínur - þýskaland og Japan með alla sína sparifjáreigendur- létu frá sér allt þetta lánsfé á alþjóðamarkaði; e.t.v til þess að reyna að varðveita "spariféð" og til að skapa útflutning fyrir sínar eigin vörur!? Og þá í framhaldi - hvers virði er þeirra sparifé og þeirra vörur ef enginn hefur efni á að kaupa þær nema að taka lán frá þeim sjálfum, hvaðan koma annars vextir á peninga?

 Heidi var í símanum áðan og hafði miklar áhyggjur af ástandinu hér á Íslandi; hennar sparifé er í engri hættu. Hong-li-jung var á msn og ætlar að gifta sig dverg í næsta mánuði. Hvorugt þeirra hefur neitt að athuga við íslenska almenning. Iceslave skandallinn er pólitískt vandræðamál sem snertir almenning ekki baun.

Þessi siðferðispredikun Sighvats nær ekki máli þó að vitaskuld sé öllum frjálst að stunda píslarvætti eins og þeim þykir henta. Það virðist helst bundið við stjórnmálamenn. Ég tek engan þátt í því hinsvegar og vísa samviskubiti Sighvats til föðurhúsa fyrir hönd íslensks almennings.

 

 

 

Mér er alveg skítsama

ÉG:

• sem játa ekki trú á stjórnmálaflokka eða stefnur
• sem reyni að greina efni mála frá umbúðum
• sem missi heyrnina þegar pólitísk sagnfræði yfirgnæfir umræðuna
• sem tilheyri ekki hagsmunaklíkum eða valdabandalögum
• sem gef lítið fyrir úrelta hugmyndafræði vinstri-hægri pólitíkur

Mér er í bili alveg sama hver bjó til iceslave flórinn og hver skeit í hann, sú vitneskja hreinsar ekki upp bjakkið sem nú nær okkur upp í háls. Vinsamlega hættið þessu kjaftæði og mokið.

 

Til minnis um vinaþjóðir, auga fyrir auga....

Ef Færeyingar lenda í kreppu í framtíðinni - sem vonandi gerist ekki - þá lánum við þeim umyrðalaust 50 milljarða  í einum slump með bestu heillaóskum. Það er jú það sem þeir gera fyrir okkur núna með því að lána okkur 3,5% af þjóðarframleiðslu sinni.

Lendi einhver hinna norrænu þjóðanna í kreppu -sem vonandi gerist ekki - þá lánum henni 2 milljarða. En einungis gegn því að hún fari í meðferð hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum og fylgi plani hans. Þá fær viðkomandi þjóð 500 milljónir í slumpum ef hún stendur sig nægilega vel í niðurskurðinum og samþykkir að greiða öllum öðrum allar hugsanlegar skuldir í leiðinni. Þetta gerum við náttúrulega með heillaóskum enda sambærilegur vinargreiði og við njótum nú frá þeim eða 0.2% af þjóðarframleiðslu eða svo.

Stærðargráður lána - myndir

Þetta er hlutur hvers ríkis í íslandslánum sem hlutall af þjóðarframleiðslu þess ársins 2008 s.k.v IMF. Smellið á myndir til að stækka þær.

Þetta er fengið með því að dreifa 1,7 milljarði evra jafnt á norrænu ríkin. Hlutur; Svíþjóðar, Danmerkur, Finnlands og Noregs er þá á bilinu 0.1-0.2% af þjóðarframleiðslu. 

Takið eftir hvað Færeyingar leggja á sig að lána okkur og það án nokkurra skilyrða um að fylgja plani IMF eða 3,5%.

Þessi lánapakki vinaþjóðanna hljóðar upp á tæp 14% af þjóðarframleiðslu Íslands samanlagt.

 

 

Hér er síðan samanburður á þjóðarframleiðslu nokkurra ríkja sem tengjast málefnum dagsins, eins og t.d icesave og lánum til okkar.

3,85% vextir á norrænu lánunum